Konuk Yazar: Merve İbiş

“Bir sahnedeki bulutun üzerine çıktınız ve bir dakika içinde hayallerinizi söylemeniz istendi diyelim. Neler söylerdiniz? Yani hayalleriniz var mı? Varsa ne?” diye sormuştum 4 ay önce. “Hayallerimde hep yazarım. Umarım bir gün gerçek olur…” diye yazmıştı. O an beynimde bir ampul yandı. Neden olmasın dedim kendi kendime. Hemen aradım onu ve dedim ki “Haydi yaz bir yazı, benim blogta konuk yazar olarak paylaşalım.” “Tamam” dedi hemen. Aralık’ta yayınlamaya karar verdik ama işte anca bugüne yayınlayabildik. Kimden mi bahsediyorum? Minik meleğimin kankasının annesi, tabii ki benim de can dostum olan kişiden. Bu bloğu ilk açtığım günden beri beni hep destekleyen, her yazımı okuyan, beni her zaman motive eden kişi o. “Sen çalışıyorsun sadece çay koy gerisini ben halledeceğim.” deyip evimize pasta ve börekleriyle gelen kişi. Sevgili arkadaşım Merve o. Ve işte hayallerini biraz da olsa gerçekleştirdiği yazısı. Keyifli okumalar!

Yeniden Başlamak

Yeniden başlayalım! Derin bir nefes alarak tüm benliğimle. Şimdi ya hatırlamak ya da tümüyle unutmak vaktidir.

Hayata kendi masalını yazmaya gelenler, o kalemi asla bırakmazdı. Kederleri bir renk olur, her renge karışarak griye çalardı. İçlerindeki o sönmeyen ateşlerin dumanı gri. Gökyüzüne bıraktığım, tüm uçurtmalarım gibi sen de özgürsün. Bilmiyorsun sen oysa hiç bilmiyorsun. Sen uzaklaştıkça, bana en çok yaklaşansın. En çok giderken en çok, ne çok geldin. Vedalar sıralı olur. Ben hep kendimden başladım, tüm hoşçakallar bana ait. İşte ben kendimden sana geldim. Herkes olmayı redderek, kendim olarak. İnsanların bir kısmı kendine gelir, diğer kısmı: Sessiz ol hatta sus, içinden söyle 'sadece sana gelir'.

Acılar da geçti sevinçler de. Karlara tutunarak gelen o baharlar da. Hani insanın içine işleyen, o anlar var ya, onlar hiç geçmedi. Acıtan o tüm hatıralar, ilk günkü gibi değil. Tıpkı ben gibi, sen gibi ve herkes gibi.

Başlamak vardı gökkuşağının yedi renginde, yağmur sonraları toprak kokusunda. Gönlümde kopan umutlarımı da hızla toplayıp gelmek. Bitti demek büyükten küçüğe tüm kırgınlıklara. İmkansızlıklara bir umut, bir nefes, bir selamla. Çocuk gülüşlerinde mutluluğa savrulmak.

Öyleyse hatırlayalım her şeyi yeniden. Olmasını istediğimiz gibi kaleme daha çok hükmederek, en baştan. Yüreğim bir kilim, içine dokuduğum sevgim yalnız senin...