Sizlerin Hayatına Dokunabiliyor Muyum?

“Her gün bir yazar tarafından hayatının hikayelendirildiğini düşün ve dinle. Böyle bir kahraman olmak ister miydin?”

Nil’in sözleri bunlar, Nil Karaibrahimgil’in. "Kelebeğin Hayat Sırları" adlı kitabındaki yazılarını müzikle birleştirdiği “Gençliğime Sevgilerimle” videosundan. Aslında bu 17 yaşındaki Nil'e bir öğüt, benimse doping kaynağım.

Kendime zaman zaman soruyorum bu soruyu Nil sayesinde: “Böyle bir kahraman olmak ister miydin?” Aslında (belki küçük bir itiraf) bu blog da bu sorunun cevabının ‘hayır’ olduğu bir gün ortaya çıktı. Serviste eve dönerken dinliyordum Nil’i ve sorduğu soruya cevap verdim: “Hayır! Böyle bir kahraman olmak istemiyorum!” Peki ne istiyordum? Kendimi dinledim o gün eve gidene kadar. Ve kararımı verdim: İnsanların hayatına dokunmak istiyorum!

İstediğim şeyi başarmak için ve en çok da kendim için var oldu bu blog. Çalıştım, araştırdım, ürettim, yazdım ve paylaştım. İlk günler çok heyecanlıydım ancak zamanla heyecan yerini umutsuzluğa bıraktı. Başaramamanın, büyüyememenin, çok fazla okunamamanın verdiği hayal kırıklığı aldı yerini, taaki o güne kadar. Hangi gün olduğu bana özel kalsın ama o gün bir kişinin (ki çok da sevdiğim biri) hayatındaki etkilerimi gördüm. O anki mutluluğumu, heyecanımı anlatamam. Bir kişinin bile olsa hayatına etki edebilmek, onun hayatına dokunabilmek benim için mucizevi bir şeydi. Büyüyememek, okunmamak çok da umurumda olmadı o günden sonra. Önemli olan sayı değildi, önemli olan bir kişi bile olsa etkileyebilmekti, dokunmaktı.

Şimdi Nil’in sorusuna gururla cevap verebiliyorum: “Evet Nil, böyle bir kahraman olmak isterdim!” Ve o da bana cevap veriyor: “İstiyorsan başarıyorsun, ne mutlu sana!”

Peki ya sizce, sizce de başarıyor muyum?