İyi Ki Doğdun Meleğim!

Bugün 3 Oldun

Heyecanlıydım, korkuyordum o gün ameliyathane girdiğimde… Ayağımda kocaman postallar yürürken o soğuk koridorda “Her şey yolunda gitsin lütfen” diye dua ediyordum.

Beni ne bekliyor bilmiyordum. Her gelen doktor bir şey söylüyor, beni oyalamaya çalışıyor hatta kimisi rujumun markasını bile soruyordu. Benimse aklımda sadece sen vardın. Nasıldın, nasıl kokuyordun, nasıl ağlıyordun?

Merakla seni bekledim ve tam kendimi kaybedip bayılmak üzereyken duydum sesini ilk kez. Ve seninle birlikte doktorların seslerini de: “Ayyy çok tatlı!” Gelmiştin işte dünyaya, dünyamıza. 

Seni kontrol ettikten sonra yanıma getirdiler ve o minik yanaklarınla ilk kez buluştu dudaklarım. Ne de güzeldi seni hissetmek. Ama daha güzeli vardı sırada. Seni ilk kez kucaklamak, sana sarılmak, doya doya bakmak, o minik ellerini ellerimin içine almak; tarifsiz duygular.

Ağlarım sanmıştım seni ilk kez gördüğüm anda. Ama ağlamadım, tam tersine hep gülümsedim, güldüm. Derler ya “En mutlu gün” o gündür diye. Doğruymuş. En mutlu günüymüş insanın, bayram günüymüş.

Tam 3 yıl geçti şimdi üzerinden. Senin deyiminle “Bugün 3 oldun” meleğim.

Pastanı üflerken bugün senin yerine ben dilek tutacağım, 3 senedir olduğu gibi ve daha nice senelerde olacağı gibi: “Allah seni bize, bizi de sana bağışlasın” diyerek.

İyi ki doğdun, iyi ki varsın meleğim!

Allah seni bize, bizi de sana bağışlasın!